Betoverend Myanmar
‘Het laatste stukje authentiek Azië’. ‘De schoonheid van dit land en de warmte van zijn bevolking is ongezien’. Reisforums en Lonely Planet zijn unaniem, maar kan dit echt nog in 2014?
We beslissen het er op te wagen, en in april vertrekken we richting dit bijzondere land. Walter van Myanmaronline regelt voor ons de hotels, de binnenlandse vluchten en een privé-chauffeur.
De veranderingen – niet alleen politiek – gaan er zo snel, dat nieuwe reisgidsen morgen al niet meer up-to-date zijn. De luchthaven van Yangon blijkt modern en efficiënt, de auto’s comfortabel met airco en overal in de stad vind je geldautomaten en Wi-Fi. De vooruitgang gaat hier hand in hand met oude tradities. Zo zie je elke dag honderden in oranjebruin geklede monniken rondlopen met hun offerkommen, maar hebben velen toch ook een smartphone. Ze verbazen zich echter nog aan onze ‘ blanke gelaten met lange neuzen’ en vragen aarzelend, maar met een ontwapenende glimlach of we met hen op de foto willen poseren.
Saw, onze privéchauffeur, blijkt al snel een meerwaarde aan onze reis. We kiezen zelf waar en hoelang we ergens stoppen, en krijgen tips voor lokale restaurantjes. We leggen ook gemakkelijker contacten met de lokale bevolking. Bij het zien van een versierd huis legt Saw uit dat daar een huwelijksfeest plaatsvindt. Wanneer we even aan de deur gaan piepen, heeft een huwelijksgast ons gezien. Heel de familie komt ons begroeten en nodigt uit om te blijven eten.
Onderweg naar Kyaiktho vragen we om te stoppen in een authentiek dorpje. Net die dag blijkt er een groot dorpsfeest. De dorpsbewoners ontvangen ons hartelijk, tonen ons de versieringen en het eten, en ze vertellen dat een 6-jarige jongen, uitgedost in koninklijke kleding, gaat worden kaalgeschoren om monnik te worden.
De monumenten van Myanmar maken een onvergetelijke indruk: de spectaculair gelegen Gouden Rots, in evenwicht gehouden door een haar van Boeddha, of de Schwedagon Pagoda, één van de belangrijkste bedevaartsoorden in Myanmar. We staan perplex bij het zien van de 98meter hoge stoepa en de talrijke pagodes errond belegd met meer dan 50000 kg bladgoud en duizenden edelstenen. Maar het meeste indruk maken alweer de Birmezen. Dagelijks stromen de pelgrims in grote getallen toe. Tot slot worden we er ’s avonds beloond met een prachtige zonsondergang.
En Bagan hadden we toen nog niet gezien… Er zijn werkelijk geen woorden voor de pracht van deze stad. Na het beklimmen van de steile trappen van een van de tempels beseffen we het pas echt: hoe ver het oog rijkt, zien we eeuwenoude tempels, kloosters,…
Saw heeft nog een verrassing voor ons – hij brengt ons bij zijn tante. Zij maakt lakwerk volgens de eeuwenoude methode, en haar huis blijkt een heus familiebedrijfje. In een kleine kamer worden armbanden gelakt , en onder een afdakje zitten de drie dochters potjes met traditionele motieven te beschilderen.
De grootste verrassing krijgen we echter in Mandalay; het is dan net Thyngian of het water festival. Saw huurt die dag een open jeep en brengt ook wat vrienden mee, want dat is leuker, zegt hij. Al snel wordt duidelijk waarom . Met 13 personen rijden we in open jeep de stad rond. We krijgen die dag de douche van ons leven. Jong en oud staat klaar in de straten met waterpistolen, emmers , kleine flesjes of tuinslang om ons met water te ‘‘besprenkelen’. Sommigen vragen het nog beleefd ‘mogen we jullie nat maken?’ Drie dagen lang valt aan water niet te ontsnappen.
Myanmar heeft ons elke dag opnieuw verrast en we zijn betoverd door haar schoonheid, haar authenticiteit en haar warme bevolking.
P.C uit Antwerpen